PinkPop & #14!

Beste Lezers!!

Het is alweer (te) lang geleden dat ik wat gepost heb.. Bij deze:

Zo nr 13 is ruimschoots verwerkt. Ik werd die middag bijgestaand door zuster N. Hermsen! ;) Nr 13 is haar geluksgetal dus logisch dat zij deze middag met me meeging. Tevens heeft ze mijn bestralingsmasker gemaakt. Ze werkt namelijk op de afd RadioTherapie in het Catharina Ziekenhuis.

Na deze belevenis weer de nodige Hacheedagen. Donderdag nog best veul gedaan, maar iedere x weer na die vervelende Neulasta spuit gaat mijn lichaam in weerstand. Zo voelt het. Natuurlijk is het juist weerstandverhogend ;).. Mn lichaam doet enkele dagen (vrij,zat,zond,mndg) zeer alsin bot/spierpijn gevoel.
Niet fijn en de moeheid is deze dagen ook meer aanwezig dan normaal.

Maandag weer aan het werk en dan die woensdag stroomt de energie weer terug mn lichaam in. Zo voelt dat letterlijk!
Precies op tijd om zaterdag, zondag en maandag 3 dagen te hebben genoten van Pinkpop! Ik dacht dat het er niet in zou zitten 3 maanden terug, maar ik ben nog steeds iedere x op tijd hersteld! Oke oke ik ben niet als Die-Hard festivalganger in een tentje verbleven, maar in een 'gewoon' huis, met normale bedden, gratis douche en goed ontbijt! Op deze manier hield ik het goed vol! :)

Echt heel fijn om dit soort dingen die eerst heel normaal waren, nu nog steeds te kunnen doen. Al is het in aangepaste vorm.
Ik merk dat ik met mijn koppie al echt nu aan het aftellen ben. Morgen is alweer #14 en hierna dan nog maaaar 2 x!!!! Ik kan niet wachten.. ik voel me goed, energiek en sterk. Dit zal morgen na #14 heus wel even anders voelen...maar goed... ik kan haast niet wachten tot de uitslag van de scna, maar tegelijkertijd wordt dat ook HET moment van de keiharde waarheid.

D'r op of d'r onder.

Hoewel ik geeeeeen enkele aanleiding heb om te denken dat het niet goed zou zijn, bestaat die kans toch! Dat werd me meer dan duidelijk toen ik naar de LVN dag ging op 31 maart. Daar was een 'lotgenoot' die precies zo de uitslag tegemoet ging met geen enkele aanleiding dat het niet goed zou zijn.. en toch was het niet goed.

Nou ja zoals de meesten van jullie mij persoonlijk kennen, weten jullie ook dat ik heeeeel optimistisch ben en maak het ook allemaal niet groter dan het is. Hoewel ik snap dat het krijgen van Hodgkin wel degelijk héél groot is. Maar merk ik dat ik erin sta met de gedachte:'Oké ik heb dit nu eenmaal, daar valt niks meer aan te doen... ik onderga nu het proces wat nodig is om de Hodgkin weer weg te krijgen.

Het gaat met ups & downs, maar gedurende het proces merk ik dat er minder emotioneel in sta en vol positieve kracht alles aan ga!

Tot zover. Morgen #14 en dan is het nog maar 2 keeeeeeeeer!!!!!!

Liefs, Steph

Houdoe Annie!

Vandaag is het dan zover!

Ik ben aan het werk en Annie is thuis. Een vrije dag. Misschien wel een sabbatical!
Vanochtend werd ik wakker, keek naar Annie op haar piepschuimen hoofd en dacht ik heb nu geen zin om weeeeer Annie te moeten uitkammen. Jaja het is een heel ritueel wat ik sochtends moet uitvoeren om eruit te zien zoals 'altijd'. Annie kammen, wenkbrauwen tekenen, kleur aanbrengen op mn gezicht, etc etc. Voor jullie lijkt het alsof ik er nog best goed uitzie na 12 chemo behandelingen. Ik zie wel degelijk wanneer ik in de spiegel kijk een nuance verschilletje ;)

(Net als dat PSV net geen 2e is geworden ;))

Anyway, spannend om vanochtend zo het gemeentehuis in te lopen met mn nieuwe 'kapsel'. Gelukkig kreeg ik meteen, alvorens het gemeentehuis in te lopen, positieve reacties!

Ik heb me maanden 'verkleed' als Steph, vandaag is de nieuwe look Sinead actig te omschrijven.
Annie hangt nog niet aan een vlaggenstok (net als tassen als je geslaagd bent;)) maar wordt tzt ritueel aan de kant gezet tijdens het genezingsfeest! haha.. want ja nu nog 2 maanden en dan hoop ik toch te horen: Mevr Verweijmeren, tja de scan laat positieve resultaten zien, het gezwel is weg!

Apart fenomeen is dat mn haar sinds een maand geleden langzaam begint aan te groeien en ook de kalere plekken zijn nu bedekt met (chemo)haar. Mn ongesteldheid is terug (boeiende info he;)) en krijg langzaam donshaartjes op de plek waar ooit mn wenkbrauwen zaten. Best vreemd aangezien ik nog steeds volop in de kuren zit en het gif alleen maar toeneemt in de maanden. Maar misschien dat mn lichaam zoites heeft van: ik ben dr klaar mee!!! Ik ga weer terug naar hoe ik was...

Ik zal het vanmiddag eens voorleggen bij de vervangend Oncoloog want naast H. is ook Nijziel op Fakansiej! En dat terwijl ik as woensdag nr 13 ingespoten krijg!
Maar heej ... ik ben niet bang.. ik word bijgestaan door Daphne én Nathalie!

------

Dan nog wat persoonlijke info; afgelopen vrijdag een vreselijk telefoontje gekregen dat Juul (de kat van Marije) is aangereden. Ze leeft nog, trauma aan dr koppie is aanzienlijk en mocht dus pas vandaag weer terug naar huis. Ze ziet er echt heel zielig uit (kaak is weer vastgezet, neus ligt open, ogen hebben een klap gehad)... en ligt nu in een benchje thuis te revalideren. Waarschijnlijk is ze door de klap ook nog blind geworden. Patient-inlevend als ik ben ga ik haar vergezellen na woensdag en kunnen we samen revalideren op de bank. Lieve Juul je blijft een knapperd ...

Nr 12 & NA Vakantie!

Lieve Lezers!

Even tussen de bedrijven door van het ontbijt, koffie, tassen uitpakken, wasje draaien, geestelijk voorbereiden op weer een middag Chemo, deze blog schrijven!

Een paar data en feitjes;

• 2 mei 2012: nr 12. (met een ietwat bruinere kop dan anders;))
• maandag 14 mei 15:30: gesprekje Oncoloog Dercksen (Nijziel is denk met Fakansiej)
• 16 mei: nr 13! (ongeluksgetal.. en H. mijn trouwe oncologieverpleegkundige is dan ook op Fakansiej!) De vervangster prikt hopelijk net zooo goed ;)
• 30 mei: nr 14! as always op een woensdag, zelfde tijd 13:00, zelfde plaats MMC
• 12 juni: gesprekje Oncoloog Nijziel (checken of 'alles' goed is) 
• 13 juni: woensdag chemodag nr 15!!!
• 27 juni: woensdag chemodag.. de laatste (als het goed is) nr 16!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
• Nadere onderzoeken nog in te plannen
• Herstel & Balans, 8 maanden lang! 

Zojuist geteld; nog 57 dagen te gaan vanaf nu!

Nog 4 keer bloedprikken voor de chemo.

Nog 5 keer het pijnlijke infuus tbv chemo.

Nog 5 keer de Hachee dagen na de chemo.

Leuk even al deze data/facts, waardoor het allemaal nog wel te overzien lijkt en het aftellen kan beginnen. Maar waar tel ik naar af?? De ziekenhuisbezoeken? De laatste chemodag? Wanneer zal ik weer echt echt voelen dat ik weer op 'volle' kracht ben? Genezen en wel? Beseffen dat ik weer kankervrij ben?

'Ineens heb je Kanker, maar het duurt veel langer te beseffen dat je het niet meer hebt'

Ik blijf nog altijd dezelfde Steph, maar verandert heeft het me wel enigszins. Het heeft iig een aantal kilo's in mn persoonlijke spreekwoordelijke rugzakje gedaan! Maar ik zou Steph niet zijn als ik daar niet het meest positieve uit zou halen en mezelf met deze kilo's te verrijken!

Het bewijs van een ROK!!!

Zo heb ik mezelf ook afgelopen week heerlijk met wat zonnestralen verrijkt! Een weekje Lesbos, verplicht even geen agenda van werk/ziekenhuis etc. Het was heerlijk! Nu valt er niet super veel te beleven op Lesbos kwamen wij achter, maar des te meer reden om dan ook maar niet al teveel te doen ennn dat is GELUKT! echt heeel fijn zo'n weekje er even tussen uit, weer even de batterij opladen!

Oh en daar zijn zoveel straat katjes en honden en ik ben zoooo verliefd op 1 hond geworden, die zou ik zooo graag willen hebben, maar ja even realistisch op een kamertje van 3 bij 7 heeft ie het op straat net iets ruimer, maar wel met veeel minder liefde! Hij zag er gelukkig ook niet mager uit :) en heeft van mij uiteraard nog wat vleeschjes gekregen!

Zo nu weer verder met uitpakken en op naar nummer 12!

Liefs, Steph