PinkPop & #14!

Beste Lezers!!

Het is alweer (te) lang geleden dat ik wat gepost heb.. Bij deze:

Zo nr 13 is ruimschoots verwerkt. Ik werd die middag bijgestaand door zuster N. Hermsen! ;) Nr 13 is haar geluksgetal dus logisch dat zij deze middag met me meeging. Tevens heeft ze mijn bestralingsmasker gemaakt. Ze werkt namelijk op de afd RadioTherapie in het Catharina Ziekenhuis.

Na deze belevenis weer de nodige Hacheedagen. Donderdag nog best veul gedaan, maar iedere x weer na die vervelende Neulasta spuit gaat mijn lichaam in weerstand. Zo voelt het. Natuurlijk is het juist weerstandverhogend ;).. Mn lichaam doet enkele dagen (vrij,zat,zond,mndg) zeer alsin bot/spierpijn gevoel.
Niet fijn en de moeheid is deze dagen ook meer aanwezig dan normaal.

Maandag weer aan het werk en dan die woensdag stroomt de energie weer terug mn lichaam in. Zo voelt dat letterlijk!
Precies op tijd om zaterdag, zondag en maandag 3 dagen te hebben genoten van Pinkpop! Ik dacht dat het er niet in zou zitten 3 maanden terug, maar ik ben nog steeds iedere x op tijd hersteld! Oke oke ik ben niet als Die-Hard festivalganger in een tentje verbleven, maar in een 'gewoon' huis, met normale bedden, gratis douche en goed ontbijt! Op deze manier hield ik het goed vol! :)

Echt heel fijn om dit soort dingen die eerst heel normaal waren, nu nog steeds te kunnen doen. Al is het in aangepaste vorm.
Ik merk dat ik met mijn koppie al echt nu aan het aftellen ben. Morgen is alweer #14 en hierna dan nog maaaar 2 x!!!! Ik kan niet wachten.. ik voel me goed, energiek en sterk. Dit zal morgen na #14 heus wel even anders voelen...maar goed... ik kan haast niet wachten tot de uitslag van de scna, maar tegelijkertijd wordt dat ook HET moment van de keiharde waarheid.

D'r op of d'r onder.

Hoewel ik geeeeeen enkele aanleiding heb om te denken dat het niet goed zou zijn, bestaat die kans toch! Dat werd me meer dan duidelijk toen ik naar de LVN dag ging op 31 maart. Daar was een 'lotgenoot' die precies zo de uitslag tegemoet ging met geen enkele aanleiding dat het niet goed zou zijn.. en toch was het niet goed.

Nou ja zoals de meesten van jullie mij persoonlijk kennen, weten jullie ook dat ik heeeeel optimistisch ben en maak het ook allemaal niet groter dan het is. Hoewel ik snap dat het krijgen van Hodgkin wel degelijk héél groot is. Maar merk ik dat ik erin sta met de gedachte:'Oké ik heb dit nu eenmaal, daar valt niks meer aan te doen... ik onderga nu het proces wat nodig is om de Hodgkin weer weg te krijgen.

Het gaat met ups & downs, maar gedurende het proces merk ik dat er minder emotioneel in sta en vol positieve kracht alles aan ga!

Tot zover. Morgen #14 en dan is het nog maar 2 keeeeeeeeer!!!!!!

Liefs, Steph