Ik ben aan het werk en Annie is thuis. Een vrije dag. Misschien wel een sabbatical!
Vanochtend werd ik wakker, keek naar Annie op haar piepschuimen hoofd en dacht ik heb nu geen zin om weeeeer Annie te moeten uitkammen. Jaja het is een heel ritueel wat ik sochtends moet uitvoeren om eruit te zien zoals 'altijd'. Annie kammen, wenkbrauwen tekenen, kleur aanbrengen op mn gezicht, etc etc. Voor jullie lijkt het alsof ik er nog best goed uitzie na 12 chemo behandelingen. Ik zie wel degelijk wanneer ik in de spiegel kijk een nuance verschilletje ;)
(Net als dat PSV net geen 2e is geworden ;))
Anyway, spannend om vanochtend zo het gemeentehuis in te lopen met mn nieuwe 'kapsel'. Gelukkig kreeg ik meteen, alvorens het gemeentehuis in te lopen, positieve reacties!
Ik heb me maanden 'verkleed' als Steph, vandaag is de nieuwe look Sinead actig te omschrijven.
Annie hangt nog niet aan een vlaggenstok (net als tassen als je geslaagd bent;)) maar wordt tzt ritueel aan de kant gezet tijdens het genezingsfeest! haha.. want ja nu nog 2 maanden en dan hoop ik toch te horen: Mevr Verweijmeren, tja de scan laat positieve resultaten zien, het gezwel is weg!
Apart fenomeen is dat mn haar sinds een maand geleden langzaam begint aan te groeien en ook de kalere plekken zijn nu bedekt met (chemo)haar. Mn ongesteldheid is terug (boeiende info he;)) en krijg langzaam donshaartjes op de plek waar ooit mn wenkbrauwen zaten. Best vreemd aangezien ik nog steeds volop in de kuren zit en het gif alleen maar toeneemt in de maanden. Maar misschien dat mn lichaam zoites heeft van: ik ben dr klaar mee!!! Ik ga weer terug naar hoe ik was...
Ik zal het vanmiddag eens voorleggen bij de vervangend Oncoloog want naast H. is ook Nijziel op Fakansiej! En dat terwijl ik as woensdag nr 13 ingespoten krijg!
Maar heej ... ik ben niet bang.. ik word bijgestaan door Daphne én Nathalie!
------
Dan nog wat persoonlijke info; afgelopen vrijdag een vreselijk telefoontje gekregen dat Juul (de kat van Marije) is aangereden. Ze leeft nog, trauma aan dr koppie is aanzienlijk en mocht dus pas vandaag weer terug naar huis. Ze ziet er echt heel zielig uit (kaak is weer vastgezet, neus ligt open, ogen hebben een klap gehad)... en ligt nu in een benchje thuis te revalideren. Waarschijnlijk is ze door de klap ook nog blind geworden. Patient-inlevend als ik ben ga ik haar vergezellen na woensdag en kunnen we samen revalideren op de bank. Lieve Juul je blijft een knapperd ...
Leuk hoe je schrijft en om te kunnen lezen dat je zo'n positieve instelling hebt!
BeantwoordenVerwijderenAls een ware projectmanager wordt er dan ook even een planning afgegeven met belangrijke data...
Zet hem op voor de laatste lootjes!
knuffel (mede namens Juud) van mij
Hey Steph,
BeantwoordenVerwijderenOndanks alle sh.. lees ik je blog steeds met een glimlach. Knap hoe je dat steeds voor elkaar krijgt. Veel sterkte weer morgen!En knuffel ze daarna met Juul.
Liefs,
Karen