Het nieuwe jaar in... DE Finale!

Daar was ik weer... Even op me laten wachten, maar er is weer genoeg te vertellen. Nou ontbreekt het mij sowieso meestal niet aan een 'klets-modus' ;)

Laat ik bij oud en nieuw beginnen. Best zielig he dat ik me gewoon moest melden op 31 dec om 09:00 uur? Nou ja ik bekijk het maar vd symbolische kant. Laatste dag vh jaar, start van mijn laatste Dhap kuur. De chemo loopt door mijn aderen terwijl het vuurwerk boven de stad schittert. We verlaten 2012 en 2013 een nieuw jaar ... Begint!

Vorig jaar, tijdens de jaarwisseling, ontroerde mij dat 2012 een jaar zou gaan worden waarin ik het én zwaar zou krijgen qua behandelingen, maar toch ook zou gaan genezen en met een overwonnen gevoel 2013 zou gaan inluiden. Helaasch...
Nu had ik precies t zelfde gevoel, maar dan als expert (helaas). 2013 wordt zwaar qua behandeling.. Ik ga immers mijn finale spelen, maar weer zeg ik.. Ga ik ook genezen! En alles in het teken van herstel ... E geduld ... En herstel... En geduld. Nou is het woord geduld nou niet direct wat de meeste mensen specifiek bij mij vinden matchen.

En gelijk hebben ze ;).

Kuur 3 is voorspoedig verlopen. Ik had deze x ontzettende lieve steun ook van mijn tante, die even uit de Usa, bij ons was. Zo ben ik verwend met kado's, hebben we samen sushi gegeten op oudjaarsdag en heerlijk kneuterig 2e kerstdag samen met opa doorgebracht.

Eenmaal thuis van kuur 3 merkte ik meteen dat ie er goed inhakte! Mn reserves teren in qua kracht en dat merk ik goed. Het duurt mij uiteraard te lang dat ik dizzy word bij iedere inspanning. Wat maakt dat ik echt heeel minimaal dingen kan doen op een dag. Nou die roes duurt dan hooguit een week, maar mentaal wordt dat toch steeds een tikkeltje zwaarder...
Zo heb ik ervoor gepleit dat ik op 7 jan, na de controle van mijn waardes toch even 2 zakjes bloed kreeg toegediend om mn lichaam een boost te geven en deze as 3weken op 'volle' kracht nog even te genieten...

Nog even genieten... Klinkt dramatisch.. Of het erna heel lang duurt voor het weer kan... Dat zijn helaas wel de vooruitzichten. Zoals lotgenoten ongeveer de drie weken Stamceltransplantatie omschrijven: week 1 gaat het nog redelijk.. Dan moet ik ook goed eten. Week 2 kickt de DIP in.. Ik ga me slecht voelen.. Het voelt alsof je langs de krochten van de hel gaat (ik citeer even). Hmm geen idee hoe dat voelt, maar ik krijg het er gratis bij die ervaring. Week 3: je ligt vooral te liggen...wachten...geduld...liggen... Wachten... Slapen.. Geduld... (net iets voor mij) en dan ...dan ben je blij als je botpijn voelt of iets voelt... Dat betekent dat de stamcellen zich nestelen en dat vanaf dan mn lichaam aan dag 1 begint van haar nieuwe leven.

De stekker gaat er even uit...een reset... En vanuit daar weer opstarten. Het opstarten is helaas niet meteen weer hop aan het werk, of naar de sportschool... Neen. Het opstarten gaat heeel geleidelijk. Op handen en voeten de trap op, dan de gehele dag vanuit bed doorbrengen (ik zie mezelf al liggen met een voorraad eten, drinken, films om me heen) en heeeel erg mn energie doseren. Dus precies bepalen wanneer ik nog meer die dag 1x de trap op en af kan. Nou ja u krijgt zo een impressie van hoe het er ongeveer uit komt te zien ;))

Bij deze een oproep voor vrienden die een x pan soep willen maken, gezellig koken (uiteraard ook mee eten behoort tot de opties ;)) of die poetsen als hobby hebben en een keer grondig willen poetsen. Het moet namelijk allemaal heeeel schoon zijn ivm mijn afweer ;). Marije gezelschap willen houden,of of of...

Oh ja ik krijg een soort 3 maanden leefregelement mee waar ik me aan moet houden. Qua voeding, qua huishoudelijke taken etc etc. Dat betekent helaas dat er geen bloemen in huis mogen staan, tenzij we iedere dag het water verversen bijv. Dus lieve mensen de stroming aan bloemen die bezorgt worden moeten we helaas een halt toe roepen... Hihi.

U hoort het al de praatjes zitten er nog steeds in. Ondertussen geniet ik nog 3 weken van mijn leven vóór een Stamceltransplantatie. Ik hoef mij niet te vervelen...de laatste spullen van mijn kamer in Ehv worden naar Hedel verhuisd en zal dus per 1 febr niet meer op de Hoogstraat wonen. Dat is uiteraard voor mij ook een nieuw avontuur, maar ik focus me nu op 28 januari. De dag waarop ik zal worden opgenomen in het Azm in Maastricht...dan op herstellen en dan zal ik eens Hedel onveilig gaanmaken.

Oh ja voor de mensen die altijd super attent zijn etc met kaartjes... Het schijnt dat ik dus week 2 & 3 niet superfit ben en bezoek wil, maar dat post wel heeel leuk kan zijn. Dus ook die zijn welkom! Tzt zal op mijn blog mijn adres verschijnen in Maastricht.

Voor nu iedereen een fijn weekend!

Liefs,

Steph