Back to Normal!

Lieve Lezers!

Tja het duurt ekkes maar dan hedde ook wa ;). Door een heerlijke vakantie van 3,5 week in Bali, nog wat dagen met mn fam te spenderen, een lang supergaaf Lowlandsweekend kan ik NU pas bloggen.
Klinkt goed, niet? Al die mooie dingen in mijn leven!

En dat zijn ze ook.

Even bij moeders, broer, zuslief een paar daagjes aangehaakt  in België tijdens hun vakantie.

Intens genoten in Bali. Alles is goed verlopen qua gezondheids-risico-dingetjes! Phew :)) We hebben heerlijk gegeten, rondgetrokken, gesnorkeld, gewandeld, genoten van heerlijke massages en van alle vriendelijke mensen in Bali. Wat was het mooi!!!!

Lowlands was super. Helemaal als je van een totaal onbekende oudere dame zomaar een camper te leen krijgt. Echt zo mooi. Gewoon omdat iemand het je gunt, leent degene haar persoonlijke bezit uit.

Dan zijn daar toch nog de Kanker gerelateerde zaken. Eigenlijk zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden in mijn leven. Door kanker geniet ik nog intenser van allerlei dingen die op mijn pad komen, maar ervaar ik zo nu en dan ook spannende of heel verdrietige dingen. Uiteraard maakt iedereen die mee in het leven, maar op mijn leeftijd maak je toch niet zo vaak mee dat iemand sterft. Ook dat is onlosmakelijk verbonden met kanker.

Vlak voordat we naar Bali vertrokken hoorde ik al van een vriendin dat mijn Ziekenhuismaatje (die mij mee heeft genomen naar PSV a la business-seats!) een bestralingsmasker had laten maken. Tijdens die sessie herkende hij mijn vriendin die ook weleens op bezoek kwam op onze kamer toen we gezellig bij elkaar lagen. Hij vroeg hoe het met mij ging en was verheugd te horen dat ik op vakantie ging! Via haar kreeg ik vervolgens de hartelijke groeten van hem.... de laatste groet. In Bali kreeg ik het treurige bericht van zijn vrouw per sms dat mijn ziekenhuismaatje was overleden. Ik las het smsje vroeg in de ochtend toen ik even wakker was om naar de WC te gaan. Het was toch een klap. Tranen. Slapen. Lukte niet. M'n ogen prikten.
Ik rekende even snel of ik dan nog wel op tijd terug zou zijn in NL voor de crematie. Helaas net niet. Enkel de rouwkaart op de deurmat met zijn foto.

Wat een leegte voor zijn lieve familie, vrienden en vooral zijn vrouw. Ze beaamt dat.

Zo dankbaar ben ik dat ik simpelweg LEEF. Daar sta ik dan met vrienden op Lowlands. Op de Alpha heuvel. Tijdens de Jeugd v Tegenwoordig, die sterrenstof ten gehore brengen, krijg ik kippenvel. Ik glimlach en mn ogen prikken. Dit nummer hoor ik nu live, ik sta hier gewoon.... terwijl ik dit nummer op mijn wilsbeschikking had ingevuld om te draaien tijdens mijn begrafenis.

Dit zijn toch wel ultieme uitersten!
Tijdens het dansen op de Alpha heuvel op mn Nikes keek ik ook even naar boven... dankbaar... en ook even denkend aan Shenderson. Die ook wel van een Lowlands weekendje hield, maar dat helaas niet meer kan bijwonen.

Dan is het woensdag 21 augustus en is daar de 3-maandelijkse controle weer. Bij binnenkomst voelt het al anders. Met gepaste afstand zit ik in de wachtkamer. Het voelt alsof ik 'slechts' een bezoeker ben :). Even van tevoren ouderwets bloed prikken. Aarghhhhh.... waar is mn lijntje als ik m nodig heb?! Haha. Gelukkig is mn hickman er alweer 3 maanden uit en luistert de verpleegkundige naar me waar ik zeker weet dat het bloed prikken moet lukken. Zo dat ging soepel. Op naar de oncoloog.
Even wat klieren voelen een paar klopjes op mn buik, op de weegschaal, even een praatje en dat was het dan!

In oktober mag ik weer. Dan ben ik toch wat nerveuzer. De pet scan staat dan weer gepland! Op 15 oktober mag ik er weer onder en op 21 oktober krijg ik de uitslag. Zoals mijn oncoloog ook al zei; 'als het dan nog weg is, dan mag je er toch op vertrouwen'.....

Zo is het!

Maar dat is nog ver weg ;) eerst nog maar eens even mijn 28e verjaardag vieren!!

Liefs.