Mooi weertje!

Hallo lieve 'volgers'...

Zo het is alweer ruim een maand geleden dat ik hier een verhaaltje postte!
Het duurt steeds langer voor ik weer wat post... nu het hele circus van behandelingen op is gehouden. Tja en jullie volgen me toch met als hoofdreden: medische updates ;).. toch houd ik me blog nog 'in the air' voor het geval ik toch nog iets kwijt moet aan de wereld!

Ik kan jullie zeggen dat er toch weer het eea is gebeurd...

Zo is mijn herstel en balans programma helaas ten einde. Wat heb ik genoten; gelachen, gehuild, geobserveerd, GEzwommen, GEtraind, GEwoon GEzellig!!!

De bewegingsagoog #THNX

Jammer dat het ten einde is, maar het is goed. Het etiket wat ik sinds november 2011 op mn koppie heb 'KANKER' / 'Patiënt' of hoe je het noemen wilt, vervaagt nu. Dat is goed. Naar een 'gewone'  sportschool waar ik zonder dat etiket binnen wandel. Het klinkt misschien gek, maar een soort van eng vind ik het eigenlijk wel hoor! Iets waar ik me 1,5 jaar in heb begeven. Een wereld van ziekenhuizen, specialisten, kuren, uitslagen, scans de hele sodemieterse bende ;) verplaatst nu langzaam naar de achtergrond. Mijn comfort zone. Ja en jullie denken vast .. COMFORT zone??? Het klinkt niet heel comfortabel... en toch wordt het dat. Het hele kanker-wereldje daar ben ik in gezogen en het laat me nog steeds niet los en dat zal het nooit meer doen. Dat is goed. Het vervaagt, maar het zal altijd onderdeel zijn. Dit is Steph nu. Ik ben veranderd en dat blijft zo.
Ik heb er vrede mee.

Veranderd in die zin.. met mijn kijk op de wereld. En wat een gave levenslessen heb ik tot me genomen en wat een verruimde blik op de wereld. Ik heb een stuk onbevangenheid in moeten leveren, maar ach dat doen we allemaal gedurende onze tijd op deze aardbol!

Ik heb nog de laatste fysieke naweeën van een fors gordelroosje. Ik kan u zeggen dat is PIJNLIJK. Ik ben geen mietje, althans dat vind ik ;), maar dit is geen grap!

Ik draag tegenwoordig ook rokjes en jurkjes zo nu en dan.

Ik heb zin in onze reis naar Singapore & Bali.

Ik ben blij dat de zon schijnt.

Houd van mijn familie. Intens.

En ik vind het heel stom dat mensen dood gaan aan een ziekte!
Soms heb je zo'n avond dat je kijk op de wereld even heel grauw kan zijn. Dat er veel dingen heeeel oneerlijk zijn, sta je dan even bij stil. Het grijpt je.
Zo ook het sterven van Sander. Mijn Twitter-mattie. Nog nooit 'live' ontmoet (helaas). Maar digitaal een klik. Zelfde ziekte, zelfde humor..alleen was hij een Ajacied, maar ook daar kan ik mee overweg ;). We twitterde zo nu en dan...over het leven...over Hodgkin...over een Stamceltransplantatie. Hij garandeerde me dat het goed zou komen met mij. Helaas heeft hij na 2! SCT's nog steeds die klote ziekte en is 2 juli jl. overleden. 36 jaar. Het houdt me de hele week al bezig. Morgen is de crematie. Hoe mooi dat de familie van Sander en Sander zelf iedereen welkom acht. @shendersson we staan in elkaars twitterlijst...mooie kerel... je noemde me Brabo... ik stuurde je een foto van foute kale mannen... je postte een XXL frikadel, je Nijkes (NIKES), je twitterde zo puur & raak.... wat kon jij een glimlach op mijn gezicht toveren. En dat met 140 tekens.

LOBI is jouw woord. En weer raak...het draait om elkaar liefhebben in deze wereld!
Rust zacht.

Dankzij hem ga ik zondag 14 juli naar Bloemendaal om wat Twitter-matties te ontmoeten. Live. Omdat het kan. En dat is mooi!

Enjoy the sun!
X